Ah saçları belalı zaman, ah güzelim
çaresizim
dallarını göğe uzatan bir ağaç gördüm dün
üşüyordu
sokuldum ısınmak için
ürperdi kuş kapanı gözlerim
mutluluk dedi sonra
açıldı gözlerim
masal peri’nin değildi
tılsım benim

O zamanlar efsunluydu yaşamlar
çağ yangınları
duvar diplerinde büyüyen düşlerimiz
toprak damlı tek odalarımız
nenelerimizin dizlerinin diplerinde uyuklayan çocuk başlarımız
bembeyaz düşler içinde yarınlara uyanırdık

Önceleri ekmeğin anlamını bilmezdik
kokusunu çok sonraları öğrendik
besmeleyle başlayan her seremoni
ardı arkası gelmeyen yaşam tekrarları
ağız dolusu küfürler
çocuk duyarlılığımızın hangi dağarcığında saklı şimdi

Büyüdük
top oynamayı bıraktık
ne masallar gerçek ne de gerçekler masal

Berhava bir zamanın esintisi uzak’ta; gördüm
geçip gidiyor, geçip gidiyor

26 Haziran 2013